Wat kun je van kleine dingen in het leven blij worden. Door de GBP operatie is er veel verander in mijn leven en soms ben ik zelf verbaast hoe ik op deze veranderingen reageer en wat ze voor mij betekenen. Simpele dingen waar ik aan gewent was en niet beter wist, waar andere misschien verbaast van opkijken.

Op hakken lopen:

Ik kan op hakken lopen, geweldig vind ik dat. Voorheen kocht ik de meest makkelijke schoenen die ik kon vinden plat met een extra breed voetbed en extra hoog op de wreef. Ik heb nu eenmaal een staand beroep en daar horen natuurlijk makkelijke schoenen bij. Vaak keek ik bij mij Ecco winkel naar de hoge hakken in hun assortiment en kon me niet voor stellen dat die lekker konden lopen.Zelf op platte schoenen met steunzolen had ik aan het einde van de dag veel pijn en moest ik savonds rustig aan doen om mijn voeten de nodige rust te gunnen voor de volgende werkdag. Maar sinds een half  jaar heb ik de hakken van Gabor ontdekt. Ik kan er de hele dag op werken en ik voel me er zo vrouwelijk mee ze zitten als pantoffels.

Centuur:

Ik kan een centuur dragen. Die bestond niet eens in mijn oude kleding maat 60 en nu moet ik vaak een centuur in mijn broeken dragen om mijn broeken omhoog te houden. Maar een brede centuur in mijn taille over een jurkje staat  ook super leuk. Dat zo iets doodnormaal als een centuur mij zo blij kan maken. En dat er soms gaatjes te weinig op een riem zitten om deze strakker te zetten en ik er een bij moet maken. 😉

Voeten:

Teennagels lakken/knippen, schoenveters strikken daar zat mijn buik vaak voor in de weg en moest ik me in allerlei mochten wringen.

Maar ook mij laarzen met extra schachtwijdte zijn een karrenvracht te groot, dus dat word op jacht naar nieuwe laarzen voor deze winter. Je denkt daar niet bij na maar ook mijn kuiten zijn afgevallen. Ben van kuitmaat 54 cm naar 40 cm gegaan, de laarzen op de foto kon ik niet meer aan.

Stoelen:

Stoelen met leuningen waren mijn grote vijand. Als ik met vrienden op zoek waren na een gezellig terras om wat te gaan drinken dan keken we alleen naar de stoelen, want 8 van de 10 terras stoelen paste ik niet in. Door de leuningen past mijn heupen niet in een stoel.  Ook in restaurants had ik dit probleem en moest ik menig keer aan de ober vragen of ze in het restaurant misschien een ”passende” stoel voor mij hadden. Een enkele keer moesten we een ander restaurant gaan zoeken omdat er geen andere stoelen voor mij beschikbaar waren. Niet alleen terras,plastic, restaurant en  kappersstoelen maar ook vliegtuigstoelen waren voor mij een drama ik heb er een keer een hele blog aan gewijd. Ik kocht de laatste twee jaar 2 vliegtuig stoelen niet alleen omdat ik zelf dan beter kon zitten maar ook om andere niet tot last te zijn.

De eerste keer dat na mijn GBP operatie ging vliegen was naar Budapest ik was lichtjes gespannen want o jee als ik nog steeds niet zou passen ging het maar door mijn hooft. Ik ging zitten en ha d zelf wat ruimte over, stom verbaast sloot ik de riem en moest deze aantrekken omdat de riem anders te los zou zitten. Zus Suzy zat een paar rijen voor mij en blij riep ik keihard naar haar ”ik pas in de stoel en de riem is te groot :-)” Ik denk dat er een paar mensen verbaast moeten hebben gekeken naar deze blije gup.

Sieraden:

Mijn ringen en armbanden zijn te wijd geworden. Vaak liet ik mijn armbanden door de juwelier verlengen maar nu zijn ze te wijd en moet ik de verlengstukken laten verwijderen. Ik zie botjes bij mijn polsen waar ik het bestaan niet van wist. Ik vroeg mijn man pas of het niet raar was dat ik een uitstekend botje bij mijn polsen had. Hij moest daar hard om lachen en zei dat heeft toch iedereen. Ik ging met mijn man 1 maand geleden naar de juwelier een mocht van hem een mooie ketting uitzoeken. Hij vond dat we het moesten vieren dat het een jaar geleden was dat ik mijn GBP operatie heb gehad. Ik waarschuwde de juwelier dat ik een dikke nek had en dat kettingen mij nooit paste en verlengt moesten worden. Hij kwam met een ketting die niet verlengt kon worden  waar ik al verlekkerd in de etalage naar had zitten staren, van overtuigd dat ik deze ketting met mijn dikke nek wel kon vergeten. Tot mijn verbazing paste de ketting en leek deze wel voor mij gemaakt. De juwelier zei verbaast hoe komt u erbij dat u een extra grote maat nodig hebt, uw heeft een standaard maat. Blij ben ik met mijn mooie ketting de winkel uit gegaan.

Kleren van mij man aan:

Ik heb nog nooit kleding van mijn man gepast. Toen ik hem leerde kennen op mijn 17e was hij extreem mager maar door de jaren en gestopt met roken is hij naar een maat 50 gegroeid. Onverwacht had ik een regenjack met capuchon nodig en dacht help hoe kom ik hier nu snel aan. Mijn man riep pak mijn regenjack maar  die zit achter op mijn fiets, die pas ik nooit riep ik terug. Maar tot mijn stomme verbazing kon ik deze gewoon aan. Nu moet mijn man een nieuwe regenjack kopen want die van hem zat zo lekker dat ik hem heb ingepikt hihi.

Compliment:

Mijn eerste compliment van een vreemde was toen ik op straat liep  een man die op een bankje zat vloot naar mij en riep mooi figuurtje. Als een jong meisje met blozende wangen liep ik verder. Mijn hele dag was meteen goed. Het was heeeeeeeel lang geleden dat iemand dat tegen mij had gezegd. Natuurlijk kreeg ik voorheen ook complimenten van anderen, maar die waren meestal in de trend van: je bent zo goed verzorgt, je kleed je altijd leuk, wat heb je een mooi gezicht enz.

Hier went ik nooit aan:

Waar ik niet aan kan wennen is dat sommige mensen mij niet herkennen. Soms komt het over alsof ze mij negeren maar ik weet nu inmiddels dat dat niet het geval is , ze herkennen mij gewoonweg niet meer. Ik was op een feestje in onze oude haven waar we bijna 10 jaar met een boot hadden gelegen. Onze boot had de naam ”door dik en dun” van ons gekregen. We vonden het wel een humoristische naam omdat ik ”dik” en mijn man ”dun” waren. Maar goed ik was op dat feestje en wist niet wat me overkwam de ene persoon na de ander liep mij straal voorbij terwijl ik toch vaak met deze booteigenaren op een hun dek een drankje had gedronken en heel wat feestjes had gevierd. Pas als ik begon te praten herkende ze mij aan mijn stem, dat was zo vreemd voor mij. Het gaf natuurlijk wel grappige situaties maar dat ik me iedere keer weer aan oude bekende moest voorstellen als Nicole van de boot ”door dik en dun” ‘was een vreemde gewaarwording.