Zoals jullie misschien weten ga ik in juni dit jaar de alpe d’huzes lopen 🙂 en heb ik nog 33 dagen om te trainen. Op aanraden van een fysiotherapeut die ook met ons team E.T. mee loopt heb ik een sportkeuring ondergaan.

Ik heb sinds dat ik 20 was tot mijn 48ste niet gesport. Doordat mijn extreem overgewicht was ik weinig gemotiveerd om naar de sportschool te gaan. Ik kon geen sportkleding vinden die tot dames maat 60 ging en ook nog lang zat was zodat ik niet met iedere beweging in mijn blote buik zat. En ik werd niet erg happy van de geachte van kijkende dames naar mijn zwetende en vuurrood aangelopen hoofd.

Mijn conditie en gewicht (170 kilo) zorgde ervoor dat zoveel mogelijk trappen vermeed, 1x een trap op ging nog maar twee of meer achter elkaar dat redde ik niet. Tuurlijk mijn doorzettingsvermogen zorgde dat ik aan de top van de trap kwam, maar dan wel met tussenpozen om op adem te komen.

Ja het laatste jaar ben ik actief geworden met sporten. Bij iedere kilo die ik afviel werd sporten makkelijker en leuker en dat woord leuker had ik nooit verwacht te gebruiken. Na verschillende sporten te hebben uitgeprobeerd heb ik ontdekt dat ik vooral wandelen leuk vind, lekker buiten in de natuur of stad, alleen met mijn buurvrouw Luzan of met mijn doggies, ik vind het oprecht leuk. Ik blijk er ook niet slecht in te zijn dat stimuleert natuurlijk ook.

Toch maakte ik mij bezorgt om mijn gezondheid, een lichaam dat jaaaaaaaaaaren niet intensief had gesport had dat geen schade opgelopen? Kon mijn hart en longen het wel aan? Ik ben een paar weken geleden 50 geworden dus ook de jaren beginnen mee te tellen, natuurlijk vind ik mij zelf nog een jonge blom maar mijn lichaam begint de eerste sporen van slijtage te vertonen.  Dus op aanraden van een fysiotherapeut heb ik een sporttest gehad.

Verleden week was het zo ver ik ging naar TopSupport in Eindhoven voor mijn sportkeuring. Van te voren werd ik gevraagd een lange ijst in te vullen, waarin van alles werd gevraagd. Waarom ik de test wilde laten doen, waar ik last van had, hoe vaak ik sport, welke sport(en) ik beoefende, of er hart en vaat ziektes voorkwamen in mijn familie enz enz.

Grappig was dat door mijn overtollige huid de vetpercentage niet kon worden gemeten.  Ik moest stiekem wel een beetje lachen toe de inspanning fysioloog verschillende pogingen deed om te meten. En ze niet zo goed raad wist met mijn lijf en en na verschillende pogingen heb ik haar maar uit haar lijden verlost door te zeggen dit maar over te slaan ha ha.

Na een bloeddrukmeting, oogtest, bloedprikken, longfunctie onderzoek werk ik vol met plakkertjes geplakt voor de uiteindelijke fietstest. Ik moest zo lang mogelijk blijven fietsen, maar de  fiets werd steeds zwaarder en zwaarder en op het laats kon ik echt niet meer. Het is niet de meest charmante foto want als je goed op de foto kijkt zie je dat mij bril aangeslagen is 😉

Uit uitslag van de test bleek dat alles oké was, mijn spierkracht kon wat beter. Wel kwam uit de test da ik in mijn linker knie artrose graad 1 heb: Wat inhoud dat het kraakbeen zacht is geworden en de verende eigenschappen zijn verminderd.

Helaas heb ik door al mijn fanatieke trainen in mijn linker knie een acute  slijmbeursontsteking waardoor ik nu bij de fysio loop.

Ik heb het lopen op een laag pitje gezet maar ga daarom maar flink fietsen om mijn lichaam in beweging te houden.

Ik heb nog 33 dagen te gaan om helemaal fit te zijn en hoop dan ook minder last te hebben van mijn slijmbeursontsteking 🙂

Al moet ik de Alp d Huzes op kruipen ik ga deze bedwingen 😉

Wil jij het KWF doneren door mij te sponsoren dan ben ik je heel erg dankbaar, ieder bedrag is welkom en het is voor mij een goede aansporing.

https://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/nicoleraijmakers