UPDATE arm en borstlift operatie
Ten eerste iedereen bedankt voor alle lieve berichtjes, kaarten en bloemen. Het was hartverwarmend om te zien hoe iedereen met mij meeleeft. In deze update laat ik jullie weten wat er in deze afgelopen 2 maanden met mij is gebeurt en hoe het is gegaan. Want het is niet allemaal soepeltjes gegaan
Waar ben ik aan geopereerd?
Dinsdag 13 november ben ik onder het mes gegaan voor een Extended armlift en een borstlift met implantaten, de operatie heeft vijfeneenhalf uur geduurd.
Bij een Extended (uitgebreide) armlift wordt het overschot aan huid van de bovenarm verwijderd. Mijn litteken loopt van de elleboog omhoog door de oksel en dan weer naar beneden langs de borst. In mijn geval is er 13 cm huid van iedere arm verwijderd. Het litteken blijft zichtbaar maar ik kan nu sporten zonder dat mijn armen pijn doen en zonder geluid ;-). En weer shirts en jurken met korte mouwen aan zonder dat de overtollige huid er onder uit piept. Of ik ook mouwloze kleding durf te gaan dragen daar is het nu nog te vroeg voor maar ik denk van niet.
Mijn borsten waren door het extreme gewicht wat ik afgevallen ben (80) kilo helemaal leeg gelopen waardoor ik enorm veel overtollig vel over had zonder enige vulling er nog in. Bij een borstlift word de overtollige huid verwijdert en de tepel en het borstweefsel hoger geplaatst. Strikt genomen wordt de borst dan ook iets kleiner daarom werd deze bij mij gecombineerd met het plaatsen van een klein implantaat.
9 kilo vocht in 4 dagen aangekomen:
4 dagen na de operatie was ik in totaal 9 kilo vocht bijgekomen. Mijn handen, armen en romp waren helemaal opgeblazen. Het vocht onder mijn oksels, armen en handen gaf veel zwelling en pijn. Ik moest terug naar het ziekenhuis om het te laten onderzoeken. Ze hadden dit nog nooit meegemaakt en ik moest dezelfde dag nog naar een lymfoedeem specialiste die met speciale apparatuur mij zo goed als mogelijk behandelde. De wonden waren groot en kwetsbaar maar het lukte haar het vocht uit de handen en armen te krijgen en daar was ik haar zeer dankbaar voor want dat scheelde pijn. Wat ik wel erg vond was de tocht iedere keer in de auto naar de specialiste, ik kon geen veiligheidsgordel om en remmen, optrekken en de bobbels in de weg voelde ik. Mijn lieve man leefde zo erg met mij mee dat hij bij iedere bobbel mee kreunde en dan schoten we allebei in de lach.
Eerste twee weken:
Ik was de eerste twee weken helemaal afhankelijk van hem, hij verzorgde mijn wonden, poetste mijn tanden, waste mij, verzorgde mijn eten en drinken en veegde mijn billen af. Bij het eerste toiletbezoek waar hij bij moest assisteren had hij van die roze rubberen poetshandschoenen aan gedaan, wasknijper op de neus en begon hij terwijl ik nog op het toilet zat driftig te spuiten met de wc spray. Ik moest hier zo vreselijk om lachen waardoor de rond hangende parfum van de spray in mijn mond kwam. Het was een fijne periode van veel rust en slapen en de geweldige verzorging van mijn man.
Foute beslissing:
Na twee weken kregen we tijdelijk mijn dementerende schoonmoeder in huis te wonen, de rust was gedaan. Mijn schoonmoeder was haar vertrouwde omgeving kwijt en haar man lag in het ziekenhuis. Dit gaf haar zoveel prikkels en verwarring dat ze ons nachten wakker heeft gehouden omdat ze weg wilde en niet begreep waar ze was. Dit kwam niet te goede aan mijn genezing. Ik sliep nog maar een paar uur per dag en een dutje tussendoor doen was niet mogelijk. Bij alles wat wij moesten doen op een dag moest zij mee want te lang alleen in ons huis was geen optie. Ze was thuis gewend nooit de deur uit te hoeven, op te staan wanneer ze wilde en liep met haar lange haren los in haar pyjama door haar vertrouwde huis. Nu moest ze vaak op tijd opstaan en zich aankleden, en dat aankleden was een waar drama want de kleren die ze heeft vond ze plotseling stom of zei dat ze niet van haar waren. We waren soms 1 uur rustig en vriendelijk pratend haar in haar kleding te krijgen met als resultaat dat als we dan eindelijk de deur uit wilden, ze zich weer om wilde kleden. Dit gaf ons veel stress. Mijn wonden gingen ontsteken, mijn rechter oksel en bovenarm waren vlammend rood, warm en pijnlijk. De wond onder de oksel en binnenarm bleven maar open. Ik werd geadviseerd stress te vermijden en rust te nemen, duhhh wanneer moest ik dat dan doen? Mijn schoonmoeder werd met de dag slechter en begon ook overdag steeds warriger te worden. Ze wist op een gegeven moment niet wie wij waren en in welk ”hotel” ze was. Helaas konden we doordat er een zorgstop was geen hulp voor haar (ons) krijgen, ook spoedopname was niet mogelijk. En door de feestdagen was ook bijna niemand bereikbaar, het was een zware periode voor mij en mijn man.
De wonden van mijn rechter arm en oksel wilden maar niet dichtgaan en er kwam pus uit. Ook uit een kleiner wondje op mijn tepel bleef pus komen en onder de rechterborst kwam er veel wondvocht uit . Het ankervormige litteken bleef maar lekken. Er kwam veel lichtgele vloeistof uit die ik met een soort maandverband opving. Ik moest op aanraden van het ziekenhuis de wonden 3 maal per dag met de straal van de douchekop uitspoelen, alles goed laten drogen en weer verbinden. Ook moest ik een soort steunkousen aantrekken die strak om mijn armen zaten en tot ver in mijn oksels reikte. Mijn man hielp mij met de armkousen aantrekken en het aankleden en dat was iedere keer weer een pijnlijke ervaring. Mijn armen omhoog doen ging niet; de huid zat nog te gespannen en de wonden onder de oksel deden te veel pijn. Daarom zag ik altijd heel erg op tegen verzorgingssessies.
Begrafenis moeder:
Toen kreeg ik zaterdag avond 15 december het slechte nieuws dat mijn moeder op 81 jarige leeftijd een lichte Tia had en de ambulance onderweg was om haar naar het ziekenhuis te brengen. Het bleek uiteindelijk een zware beroerte en de met spoed uitgevoerde operatie heeft niet mogen baten. Ze is gelukkig nog 2 dagen aanspreekbaar geweest en na 4 dagen ziektebed stierf ze op 20 december. Mijn wereld stond inmiddels op zijn kop. Demente schoonmoeder, wonden die open bleven, bijna niet slapen en met mijn twee zussen de begrafenis regelen. Vanwege de kerstdagen moesten sommige dingen met spoed geregeld worden. En nog steeds hoorde ik die dokter zeggen, geen stress he mevrouw dit is slecht voor de genezing.
De feestdagen zijn als een soort trance voorbij gegaan en de wond van mijn arm bleef eindelijk dicht nadat in het ziekenhuis de laatste hechtdraden en afgestorven weefsels verwijderd waren. We kregen te horen dat mijn schoonmoeder de dag na de begrafenis weer naar haar eigen huis mocht. Ik kon niet wachten om weer lekker te slapen en samen met mijn man het huis helemaal voor ons zelf te hebben. De begrafenis liep mede dankzij mijn zussen die mijn vader opvingen en de regie in handen hadden helemaal goed en mooi. Ik stortte die nacht helemaal in, mijn schoonmoeder had de ergste nacht in weken, ze huilde uren achter elkaar dat ze weg wilde. Begreep helemaal niet dat ze de volgende ochtend weer naar huis mocht. We zijn de volgende dag met onze 2 hondjes naar zeeland gevlucht waar ik 12 uur achter elkaar in een hotelkamer geslapen heb. Op het strand konden we uitwaaien en kon ik eindelijk huilen om mijn verdriet want daar had ik de tijd nog niet voor gehad.
Hoe gaat het nu met mij:
We zijn nu precies 8 weken later, de wonden lijken mooi te genezen. De wond onder mijn rechterborst lekt nog steeds wondvocht en spoel ik inmiddels 2x per dag uit. Zolang de wond nog open is draag ik mijn compressie bh, maar als het goed is moet de wond vanzelf dichtgaan. De borsten zijn nog keihard en worden in 3 to 6 maanden zachter is mij gezegd. De lekkende borst heeft een vreemde vorm en is helemaal recht aan de onderkant, ik ga er van uit dat dat nog bijtrekt.
Ik slaap nu na 8 weken op mijn rug te hebben geslapen af en toe voorzichtig op mijn zij. Dat slaapt nog niet helemaal lekker, de wond trekt nog flink maar het is o zo fijn om niet de hele tijd in de zelfde houding te moeten slapen.
Jullie krijgen van mij nog een keer een voor en na foto maar dan moet de wond wel genezen zijn en de protheses gedaald zijn 🙂
by 
Hallo Nicole
Gecondoleerd met je moeder .
Je hebt een heftige tijd achter de rug ,het is niet niks wat je de laatste tijd voor je kiezen hebt gekregen.
Nu je meer rust krijgt zal het zeker steeds beter met je gaan ,denk ik.
In heb bewondering voor je hoe je het allemaal doet top hoor 👍😁
Ik hoop dat het steeds beter met je gaat.
Wens je heel veel beterschap.💐💐
Ik hoop ik ook dat je in de toekomst misschien nog een tweede kookboek uitbrengt ,want je recepte zijn geweldig ,bedankt daarvoor.👍
Grt Hennie
Hallo Hennie, Ik ben bezig met het tweede kookboek. Maar helaas ben ik ook nog op mijn knie gevallen en loop nu met krukken dus het werken hieraan is even uitgesteld.
Gr Nicole
wow wat een rollercoaster aan emoties moet je hebben meegemaakt.
een voorspoedig herstel en hopelijk heelt vanaf nu alles goed en netjea
Karin dat hoop ik ook, xxx
Goede avond nicole.
Ik ben caroline manders uit veldhoven en heb in feb 2014 een gbp gehad, ik volg je regelmatig op fb en lees je berichten met veel plezier, wil je zeggen dat ik je erg bewonder en veel respect hebt met wat je allemaal schrijft en doormaak, wil je ook heel veel sterkte en beterschap en heel veel rust toewensen , en dat je weer lekker in je vel komt te zitten , hopelijk komt alles goed met je gezondheid, maar met veel liefde en geluk van alle lieve mensen om je heen , kun je deze moeilijke perriode een plekje gaan geven , sucses en lieve grt caroline 💐🙏🏻
Dankjewel Caroline voor je lieven woorden
Jeetje Nicole,
Wat een bak ellende heb jij gehad. Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Ik vind je ongelooflijk moedig en een doorzetster. Wat een fijne man heb je en wat fijn dat hij je zo onvoorwaardelijk steunt.
Ik hoop dat alles spoedig geneest en wens je veel sterkte met het verlies van je moeder.
Diana Box
Dankjewel xxxx
Tjeezusmina, wat hebben jullie een slechte eindejaar gehad, maar je staat er nu wel positief in en ik wens jullie, nee jou nog heel veel sterkte en succes en heel veel goeds voor 2019
Helaas is het begin van dit nieuwe jaar ook niet helemaal goed afgelopen, ben op mijn knie gevallen en loop nu op krukken maar we gaan dapper door. 😉
Lieve Nicole, gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Wat een heftige tijd heb je achter de rug. Ik vind het heel erg voor je. Ik hoop dat je wonden nu snel mogen helen. Heel veel sterkte.
Dankjewel Desiree
Lieve Nicole, allereerst gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Het venijn zit in de staart maar bij jou in de laatste maanden van het jaar, jeetje niet niks zeg wat Hans en jij hebben moeten door maken. Hopelijk ben je weer snel het ” ventje”. Dikke knuffel van ons en teckel Bep.
Dankjewel Ingrid en een dikke knuffel voor Bep
Lieve Nicole,
Ik hoop dat het inmiddels beter met jou gaat. Wat een heftige tijd zeg. Gecondoleerd met jouw schoonmoeder, ook namens mijn moeder. We zullen haar altijd blijven herinneren als jouw aardige, behulpzame en prettige assistente in jouw winkel.
Ik wens je verder een spoedige en geslaagde genezing toe.
Groetjes,
Brenda
Brenda de dame die in mijn winkel hielp is mijn (demente) schoonmoeder Zij is niet overleden maar mijn eigen moeder is overleden. Dankjewel voor je lieve berichtje
Sorry Nicole voor mijn vergissing. Veel sterkte met het verlies van jouw moeder. Veel beterschap toegewenst. Lieve groet, Brenda
Veel sterkte met alles Nicole. 🦋🦋🦋
Hi Nicole,
ik hoop dat je inmiddels een beetje uitgerust bent en wat meer tijd hebt voor jezelf. Liefs en sterkte!
Bianca.